شبنم فرشادجو بازیگر زن ایرانی

شبنم فرشادجو (زاده ۱۳۵۶، تهران) بازیگر تئاتر و سینمای ایرانی است. وی دارای تحصیلات عالیه در رشته‌های هنرهای نمایشی از دانشگاه تهران می‌باشد و سابقه حضور در نمایش‌های تئاتر متعدد و همچنین، تعدادی اجراهای تلویزیونی و سینمایی را در کارنامهٔ هنری خود دارد.

شبنم فرشادجو بازیگر زن ایرانی

تحصیلات شبنم فرشادجو:

• فارغ‌التحصیل از آموزشگاه تئاتر با مدیریت حمید سمندریان؛ ۱۳۷۴
• کارشناسی نمایش با گرایش بازیگری؛ ۱۳۸۰
• کارشناسی ارشد نمایش با گرایش کارگردانی از دانشگاه هنر و معماری تهران؛ ۱۳۸۳
• داور جشن بازیگر خانه تئاتر؛ ۱۳۸۹

فیلم های سینمایی شبنم فرشادجو:

• آخرین بار کی سحرو دیدی (فرزاد موتمن ۱۳۹۴)
• گذر موقت (افشین هاشمی ۱۳۹۴)
• عملیات مهد کودک (فرزاد اژدری ۱۳۹۱)
• از تهران تا بهشت (ابوالفضل صفاری ۹۱–۱۳۹۰)
• مرد بارانی (ابوالحسن داودی ۱۳۷۸)

مجموعه های تلویزیونی شبنم فرشادجو:

بیوگرافی کامل شبنم فرشادجو

فیلم های کوتاه شبنم فرشادجو:

• «گروگان» (منوچهر هادی)؛ ۱۳۸۳
• «وصله کاری» (سعید نوری)؛ ۱۳۷۸

تله‌فیلم های شبنم فرشادجو:

• از آغاز تا آغاز، مهدی گلستانی، ۱۳۸۹
• سایه جنایت،کامبیز کاشفی، مؤسسه رسانه‌های تصویری؛ ۱۳۸۸ *تصادف، منوچر هادی، ۱۳۸۵
• آخرین روز ماه، منوچهر هادی، ۱۳۸۵
• آذر، فرزاد مؤتمن، ۱۳۸۹
• نازنین، برزو ارجمند ۱۳۹۰
• چالسیو، بهتاش صناییها، ۱۳۹۰
• زن خوب، علی اسدالهی۱۳۹۲
• رونوشت، حسن حج گذار، ۱۳۹۲

نمایش های شبنم فرشادجو
کارگردان

• «آرامش از نوعی دیگر» تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۵ ـ تهران، تالار مولوی، پنجمین جشنواره تئاتر بانوان؛ ۱۳۸۵

عکس شبنم فرشادجو بازیگر زن

بازی

• "عشق‌آباد" (داود میرباقری) تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۷۵
• "آنتی گون" (حامد محمدطاهری) تهران، تئاترشهر، تالار شماره۲؛ ۱۳۷۶
• "عروسی خون" (علی رفیعی) تهران، تالار وحدت؛ ۱۳۷۸
• "شب‌های آوینیون" (کورش نریمانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۷۸
• "شب‌های آوینیون" (کورش نریمانی) آلمان؛ ۱۳۷۹
• "والس مرده شوران" (کورش نریمانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۰
• "عشق آباد" (حسن میرباقری) تهران، حوزه هنری، تماشاخانه مهر و کاخ سعدآباد؛ ۱۳۸۰
• "بازرس «به کارگردانی» علیرضا کوشک‌جلالی“، تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۸۰
• "در مصر برف نمی‌بارد «به کارگردانی» علی رفیعی“، تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۸۱
• شب هزار و یکم (بهرام بیضایی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۳
• "کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد بیاورد" (رضا حداد) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۲
• "خرس و خواستگاری" (حسن معجونی) تهران، تئاترشهر، تالار سایه، ۱۳۸۳، روسیه، مسکو؛ ۱۳۸۴
• "الوتریا" (وحید رهبانی و محمدرضا جوزی) تهران، تئاترشهر، کارگاه نمایش؛ ۱۳۸۴
• "در خانه ایستاده بودم و..." (تیونش نظم‌جو) تهران، تئاتر شهر، کارگاه نمایش؛ ۱۳۸۵
• "پای دیوار بزرگ شهر" (محمد حسن معجونی) تهران، فرهنگسرای بهمن ـ تالار مولوی، ششمین جشنواره تئاتر بانوان؛ ۱۳۸۶
• "یک مکاشفه ..." (رضا حداد) ایرانشهر؛ ۱۳۸۸
• "عاشقیت در پاورقی" نوشته: مهسا محب‌علی، کارگردان: لیلی رشیدی، بازیگر: شبنم فرشادجو، زمان و مکان اجرا: اردی‌بهشت ۱۳۸۸؛ تالار استاد انتظامی، خانهٔ هنرمندان ایران)
• مکاشفه در باب مهمانی خاموش؛ رضا حداد؛ ۸۹–۱۳۸۸، تماشاخانه ایرانشهر، همچنین اجرا در کشور کره، سئول ۱۳۸۹
• آمدیم، نبودید، رفتیم؛ رضا حداد؛ ۹۱–۱۳۹۰ تماشاخانه ایرانشهر
• این تابستان فراموشت کردم؛ بهاره رهنما؛ سالن انتظامی خانه هنرمندان، ۱۳۹۰
• کلمه سکوت کلمه، مائده طهماسبی، تماشاخانه ایرانشهر سالن سمندریان۱۳۹۱
• تن‌تن و راز قصر مونداس، آروند دشت آرای، تماشاخانه ایرانشهر، ۱۳۹۱
• خانه پاکیزه، مانلی حسینپور ۱۳۹۲
• هملت، آرش دادگر ۱۳۹۲
• سمت آرش دادگر ۱۳۹۳
• کسی نیست همه داستان‌ها را بیاورد ۱۳۹۳
• چمدان (فرهاد آئیش) تهران، تئاترشهر، سالن اصلی؛ ۱۳۹۴
• "هملت" (آرش دادگر) تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۹۶

منشی صحنه

• «ریچارد سوم» (داود رشیدی) تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۷۷

تله تئاتر

• «دریاروندگان» (محمد عاقبی) شبکه چهار؛ ۱۳۸۴
• «شایعه» (داوود رشیدی) شبکه چهار؛ ۱۳۸۸

جوایز شبنم فرشادجو:

• دریافت تندیس بهترین کارگردانی "نمایش آرامش از نوعی دیگر" در پنجمین جشنواره تئاتر بانوان؛ ۱۳۸۵
• دریافت لوح تقدیر بهترین بازیگر زن از جشنواره فجر برای نمایش"شبهای آوینیون؛ ۱۳۷۸
• کاندید بهترین بازیگر زن بخش بین‌الملل جشنواره فجر برای نمایش هملت ۱۳۹۲

عکس های شبنم فرشادجو بازیگر توانمند ایرانی

مصاحبه با شبنم فرشادجو

شما بازیگر حرفه‌ای تئاتر هستید. چگونه شد از صحنه نمایش به قاب تلویزیون کوچ کردید؟
بازیگر که نمی‌تواند بین تئاتر و سینما و تلویزیون تفکیک قائل شود. ممکن است یک روز تئاتر کار کند، مدتی بعد برود سینما و از آنجا هم به تلویزیون. بازی در سریال در حاشیه به واسطه تماشاگر تلویزیونی‌اش برایم تجربه متفاوت و خوبی بود.

نقش هاله و ویژگی‌های شخصیتی‌اش چگونه شکل گرفت؟
من در مجموعه «شوخی کردم» نقشی را بازی کردم که خیلی مورد توجه قرار گرفت. آقای مدیری تمایل داشت این شخصیت را به دلیل آن که در شبکه نمایش خانگی خوب دیده نشد، به تلویزیون بیاورد. این گونه شد که شخصیت هاله شکل گرفت و به عنوان یک سر پرستار هویت پیدا کرد.

هاله روحیه تندی دارد و دمدمی مزاج است.
دقیقا. مخصوصا این کار را کردیم که با نقش برادرش، دکتر صحرایی متضاد باشد و همین تضاد یک کار طنز خلق کند. کار رئالیستی که انجام نمی‌دهیم.

این ویژگی‌ها را خودتان به نقش اضافه کردید یا در طراحی شخصیت آمده بود؟
در متن بود و آقای مدیری هم با توجه به شناختی که از من و کارم داشت، نقش را در آورد.

تا چه حد دستتان در ایجاد تغییر و جرح و تعدیل در شخصیت و دیالوگ‌های نقش هاله باز بود؟
آقای مدیری دست بازیگر را باز می‌گذارد. یعنی نمی‌گوید این کار را بکن و آن را نکن. تصویربرداری را فقط در زمانی که نکات کوچکی می‌بیند یا می‌خواهد ریتم کار تندتر شود، متوقف می‌کند. در مجموع دست بازیگرانش را باز می‌گذارد و معمولا هم تک برداشت می‌گیریم.

مصاحبه با شبنم فرشادجو

بداهه هم می‌گویید؟
بله اما خیلی کم. شاید در حد 10 درصد.

یک ویژگی شاخص بازیگران تئاتری استفاده زیاد از اجزای صورت و بدن برای اجرای نقش است. این قاعده در بازی شما در نقش هاله هم به طور محسوس قابل رویت است. این روش برای تماشاگر تئاتر قابل پذیرش است اما برای مخاطب تلویزیونی چطور؟
مخاطب تلویزیون ممکن است ابتدا در برابر چنین بازی‌ای مقاومت کند، اما بعد از مدتی برایش جا می‌افتد که این شخصیت این مدلی است؛ تند تند حرف می‌زند، قیافه‌اش را چنین می‌کند و چشم‌هایش را درشت و نازک می‌کند، و در نهایت او را می‌‌پذیرد. به مرور عادت می‌کند.

ویژگی‌های مخاطب در تئاتر برای هنرمند تعریف شده و تکلیفش مشخص است. به عنوان یک بازیگر که عمده فعالیتش روی صحنه است، چه تعریف و تصوری از مخاطب تلویزیون دارید؟
من سطح کار و سلیقه‌ام را به خاطر مخاطب پایین نمی‌آورم بلکه سعی می‌کنم سلیقه مخاطب را ارتقا دهم. ترجیح می‌دهم تماشاگر خودش را با من هماهنگ کند تا من با او.

یعنی با این دید و نگرش وارد تلویزیون شدید که با کارتان سلیقه مخاطب را عوض کنید یا ارتقا دهید؟
فکر می‌کنم سلیقه مخاطب تغییر می‌کند. اوایل پخش سریال شاید برای بیننده این سوال مطرح بود که چرا هاله این قدر جیغ و داد می‌کند و با پرخاش با برادرش صحبت می‌کند؟ ولی اکنون دیگر او را پذیرفته و باور کرده است. این نشان می‌دهد که مخاطب پذیرفته که مرا با بازی متفاوتی ببیند.

به تفاوت بازی تئاتری و تمایزش با تلویزیون و سینما اعتقاد دارید؟
بله، قطعا.

با این حساب کار کردن جلوی دوربین سخت‌تر است یا روی صحنه تئاتر؟
قطعا بازی روی صحنه دشوارتر است. به دلیل حضور تماشاگر و نبود امکان تصحیح کار یا برگشت به نقطه اول و شروع دوباره.

این روزها از مردم کوچه و خیابان بازخوردی هم گرفته‌اید؟
روزهای اول خیلی‌ها می‌گفتند که تند تند حرف می‌زنی. با این حال من نوع بازی‌ام را تغییر ندادم و صبوری کردم تا از سوی مخاطب پذیرفته شوم. حالا دیگر می‌گویند که چقدر بامزه حرف می‌زنی و تندتند حرف زدنم برایشان جالب به نظر می‌رسد.

سریال در حاشیه با اقبالی که به خود دیده می‌تواند یک شروع خوب برای بازیگری تان در تلویزیون باشد؟
این چیزها چندان برایم ملاک نیست. تلاش می‌کنم انتخاب‌های خوبی داشته باشم. همین الان هم اگر یک تئاتر خوب پیشنهاد شود معطل نمی‌کنم. 20 سال است که تئاتر کار می‌کنم؛ اگر می‌خواستم درگیر شهرت شوم که خیلی زودتر وارد تلویزیون می‌شدم. بستگی به انتخاب خودم دارد. شاید برگشتم به تئاتر و یک نمایش جدید را کارگردانی کردم.

پس می‌شود از قول شما این تیتر را زد که هنوز هم یک تئاتری هستم.
خب بله، دوست دارم نگاه مردم هم این گونه باشد. برایم خوشایند نیست که تماشاگر با دیدن من فقط بخندد. من بازیگر جدی تئاتر هستم و نقش‌های جدی را بازی می‌کنم. دوست ندارم مثلا بروم در پمپ بنزین و همه با انگشت مرا به هم نشان دهند که این بازیگر سریال مثلا «در حاشیه» است. نمی‌گذارم این اتفاق بیفتد. قطعا در آینده انتخاب‌های بهتری خواهم داشت.

شبنم فرشادجو بازیگر زن سینمای ایران

گردآوری شده در:بخش بیوگرافی و گالری تصاویر