فرم دهمی صورت بدون عوارض با تزریق چربی

با افزایش سن، تغییرات بی شماری در صورت رخ می‌دهد. جاذبه باعث نزول بافت‌های نرم صورت می‌شود و چین‌‌ها و گودی‌های نامطلوب ایجاد می‌کند (مانند چین‌های نازولبیال، فرورفتگی‌ها، خطوط ماریونت، و غیره)، که ظاهر صورت پیرتر به نظر می‌رسد. علاوه بر این، با افزایش سن، بیماران دچار کاهش حجم صورت می‌شوند. یکی از راه‌های درمان کاهش حجم صورت تزریق چربی است.

فرم دهمی صورت بدون عوارض با تزریق چربی

دلیل اهمیت تزریق چربی برای فرم دهی صورت

با افزایش سن، بیماران کاهش حجم صورت را به دلیل ترکیبی از نازک شدن پوست، آتروفی عضلانی، کاهش حجم چربی و کاهش ضخامت استخوان تجربه می‌کنند. در حالی که تغییرات مربوط به جاذبه با روش‌های تعلیق مجدد مانند لیفت صورت، لیفت ابرو، لیفت میانی صورت و لیفت گردن مورد توجه قرار می‌گیرد، کاهش حجم صورت را می‌توان با مواد پرکننده مختلف برطرف کرد که در برخی موارد ممکن است نتایجی قابل مقایسه با لیفت جراحی ارائه دهد. به همین دلیل، پیوند چربی و تزریق فیلر پوستی اخیراً به عنوان درمان‌های کمکی برای روش‌های جوانسازی صورت محبوبیت پیدا کرده است.

مراحل انجام تزریق چربی بایوفت چیست؟

قبل از انجام عمل باید محل‌های اهدا کننده و گیرنده آماده شود. در مردان، موهای صورت ممکن است برای بهبود تجسم برای فرم دهی بهتر نیاز به تراشیدن داشته باشند. این روش‌ها تحت بیهوشی عمومی‌انجام می‌شود. هنگام استفاده از بی‌حسی موضعی، بلوک‌های عصبی بر انفیلتراسیون موضعی ترجیح داده می‌شوند، زیرا لیدوکائین می‌تواند زنده ماندن چربی برداشت شده را کاهش دهد و به محل گیرنده حجم می‌افزاید.

فرم دهمی صورت بدون عوارض با تزریق چربی

سه مرحله در پیوند چربی وجود دارد. این مراحل به شرح زیر است.

برداشت چربی: چربی در ابتدا از محل‌های اهدایی انتخاب شده به دلیل وجود مخازن چربی غنی بازیابی می‌شود. شایع‌ترین نقاط اهدا کننده شکم، ناحیه پری کام، باسن، داخلی، جانبی و قدامی‌ران است. اولین مرحله در برداشت چربی، استفاده از محلول مرطوب کننده یا وز کننده برای سوسپانسیون بافت چربی است. پس از 15 دقیقه از اثرگذاری داروی بیهوشی، یک برش با چاقوی جراحی ایجاد می‌شود. یک کانول جمع‌آوری چربی که به سرنگ قفل لوئر یا یک دستگاه مکش بسته با فشار منفی کم متصل است، به محل اهداکننده وارد می‌شود و چربی با یک حرکت آرام عقب و جلو برداشته می‌شود.

باید دقت لازم برای تنظیم تکنیک انجام شود تا حداقل خونریزی در طول این فرآیند ایجاد شود، زیرا خون ممکن است بر روی زنده ماندن چربی تأثیر منفی بگذارد. پیستون باید فقط 1-2 میلی لیتر به عقب کشیده شود تا فشار منفی کافی ایجاد شود. اگر از دستگاه ساکشن استفاده می‌شود، باید آن را در کمترین تنش تنظیم کرد تا تنش برشی روی سلول‌های چربی کاهش یابد و در نتیجه زنده‌مانی افزایش یابد.

پردازش چربی: پس از برداشت، چندین ترکیب اضافی مانند روغن، سلول‌های چربی مرده، خون و بی حس کننده موضعی نیز در محلول چربی وجود دارد. وجود هر یک از اینها ممکن است جذب پیوند را با ترویج نکروز، التهاب و انقباض عروق به خطر بیندازد. برای بهبود ماندگاری چربی منتقل شده، فرآوری یا پالایش را می‌توان با یکی از سه روش زیر انجام داد:

    ته نشینی: سرنگ‌ها به مدت 45 دقیقه به صورت عمودی قرار می‌گیرند تا به نیروی جاذبه اجازه دهد تا اجزای مختلف را جدا کند. این روش مقرون به صرفه ترین است و کمترین آسیب را به سلول‌های چربی وارد می‌کند، اما زمان بر است.
    سانتریفیوژ: چربی تغلیظ شده را می‌توان با استفاده از 1 تا 3 دقیقه سانتریفیوژ با سرعت 3000 دور در دقیقه به دست آورد.
    شستشو و فیلتر کردن: چربی را می‌توان با استفاده از یک صافی یا گاز تمیز و تصفیه کرد. چربی برداشت شده در یک صافی یا گاز غیر چسبنده قرار می‌گیرد و برای شستشوی آن از نمک استفاده می‌شود. این فرآیند ارزان و نسبتا سریع است و آسیب سلول‌های چربی حداقل است.

انتقال چربی بدون عوارض: لایه میانی پردازش شده به چندین سرنگ 1 میلی لیتری منتقل می‌شود و سپس چربی به محل‌های گیرنده تزریق می‌شود. یک برش چاقو برای دسترسی به ناحیه گیرنده، معمولاً با سوزن 18 ga ایجاد می‌شود. انتخاب محل برش ضربه بر روی دسترسی به تعداد زیادی از محل‌های گیرنده به جای پنهان کردن برش در مرزهای زیر واحد صورت متمرکز است، زیرا محل‌های سوراخ معمولاً بدون هیچ گونه زخم قابل توجهی بهبود می‌یابند. هنگامی‌که کانول به ناحیه مورد نظر وارد شد، از چندین پاس 0.1 میلی لیتری برای تحویل بسته‌های چربی استفاده می‌شود.

چربی باید با حرکات خروجی تحویل داده شود تا چربی با حداقل مقاومت رسوب کند و از تزریق داخل عروقی جلوگیری شود. پاس‌ها همچنین به صورت "3 بعدی" در امتداد بردارهای مختلف و در سطوح مختلف انجام می‌شوند، زیرا قرار دادن در سطوح مختلف بافت منجر به نتایج فرم دهی بهتری می‌شود. در تزریق چربی بایوفت استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و فیبرین غنی از پلاکت (PRF) در کنار سلول‌های بنیادی در محل تزریق یک تکنیک نوظهور است که در آن خون پردازش شده بیمار همراه با سلول‌های چربی برای بهبود شانس بقای پیوند تزریق شود.

فرم دهمی صورت بدون عوارض با تزریق چربی

ماندگاری زاویه سازی صورت با تزریق چربی

ماندگاری زاویه سازی صورت چقدر است؟ زاویه سازی صورت در پیوند چربی با توجه به اهداف بیمار و تجربه تزریق کننده تعیین می‌شود. رویکرد و تکنیک با تفاوت‌های ظریف در تکنیک‌ها و استفاده از ابزار برای هر فرد منحصر به فرد است. در زیر چند نکته کلی برای نواحی که معمولاً تزریق می‌شوند آورده شده است:

پیشانی، ابرو و شقیقه: این تزریق‌ها به صورت زیرجلدی، عضلانی یا زیر عضلانی هستند که معمولاً از طریق برش‌های ضربه‌ای در خط مو یا ابروهای جانبی قابل دسترسی هستند. هر گونه برآمدگی که پس از تزریق ایجاد می‌شود باید ماساژ داده شود تا صاف شود. شقیقه‌های توخالی شدید ممکن است به 8 تا 15 میلی لیتر چربی نیاز داشته باشند.

ناحیه دور چشمی: این ناحیه از نظر فنی چالش برانگیز است، بنابراین یک رویکرد محافظه کارانه برای پیوند چربی‌های تازه کار ضروری است. پزشک باید مراقب باشد که بسته‌های چربی زیادی در یک لحظه قرار نگیرد. حرکت آهسته با تزریق مقادیر کمی‌چربی بسیار مهم است. نفوذ اولیه باید در امتداد لبه مداری عمیق باشد و به دنبال آن یک لایه دیگر فقط روی آن قرار گیرد. برای جلوگیری از ندول‌های قابل لمس یا قابل مشاهده، تزریق باید در عمق عضله چشمی‌چشم انجام شود زیرا پوست پلک بسیار نازک است.

گونه: قرار دادن چربی در ناحیه مالار، زیگوماتیک و زیر چشمی‌می‌تواند به بلند کردن بافت نرم به حالت جوان‌تر کمک کند. دو برش چاقو از جمله یک برش جانبی به چین میانی بینی و دیگری جانبی به قوس زیگوماتیک اغلب مورد نیاز است. پزشک باید پر کردن ناحیه قدامی‌گوش (قسمت جانبی گونه) را در نظر بگیرد تا به دلیل تزریق بیشتر در قسمت داخلی، صورت بیش از حد پر به نظر نرسد.

فک پایین و چانه: پیوند چربی به این ناحیه را می‌توان برای رسیدگی به چانه عقب افتاده، چانه یا خط فک استفاده کرد. برای دسترسی به این ناحیه می‌توان برش‌هایی با چاقو در امتداد حاشیه فک پایین، ناحیه ساب منتال و شیار پیش جول ایجاد کرد. چربی با بادکش کردن تزریق‌ها در طرفین و تحتانی قرار می‌گیرد و متخصص مراقب است که از آسیب به شریان صورت در جایی که از فک پایین عبور می‌کند جلوگیری شود.