جراحی کرانیوتومی چیست و در چه مواردی انجام می شود؟

بعضی از روش های جراحی کرانیوتومی ممکن است از راهنمایی رایانه ها و تصویربرداری (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی [MRI] یا اسکن توموگرافی کامپیوتری [CT]) استفاده کنند تا به مکانی دقیق در مغز مورد نظر برسند. این تکنیک نیاز به استفاده از یک قاب قرار داده شده بر روی جمجمه یا یک سیستم بدون قاب با استفاده از نشانگرهای سطحی یا نشانه های برجسته روی پوست سر دارد. هنگامی که هر یک از این روشهای تصویربرداری به همراه روش کرانیوتومی استفاده می شود، به آن کرانیوتومی استریوتاکتیک گفته می شود.

اسکن های ساخته شده از مغز، در رابطه با این رایانه ها و فریم های بومی سازی، تصویری سه بعدی را ارائه می دهند، به عنوان مثال یک تومور مغزی. در تمایز بین بافت تومور و بافت سالم و رسیدن به محل دقیق بافت غیر طبیعی مفید است.

کاربردهای دیگر شامل بیوپسی استریوتاکتیک مغز (یک سوزن به ناحیه غیرطبیعی هدایت می شود؛ به طوری که ممکن است یک قطعه از بافت برای امتحان در زیر میکروسکوپ برداشته شود)، آسپیراسیون استریوتاکتیک (خارج کردن مایعات از آبسه ها، هماتوما یا کیست) و کلیشه جراحی رادیولوژی (مانند رادیوتراپی چاقو گاما). کرانیوتومی آندوسکوپی نوع دیگری از جراحی کرانیوتومیاست که شامل قرار دادن دامنه روشن شده با دوربین به مغز از طریق برش کوچک در جمجمه است.

قطع آنوریسم یک روش جراحی کرانیوتومی دیگر است که ممکن است نیاز به کرانیوتومی داشته باشد. آنوریسم مغزی (که آنوریسم داخل جمجمه یا آنوریسم مغزی نیز نامیده می شود) یک منطقه ضعیف شده شکسته در دیواره شریان در مغز است که منجر به یک بسط غیر طبیعی یا بالون شدن می شود. به دلیل ضعف ناحیه در دیواره شریان، خطر پارگی (ترکیدن) آنوریسم وجود دارد. قرار دادن کلیپ فلزی در سراسر "گردن" آنوریسم، آنوریسم را از بقیه سیستم گردش خون با مسدود کردن جریان خون جدا می کند و از این طریق از پارگی جلوگیری می کند.

جراحی کرانیوتومییک روش مشابه است که طی آن قسمتی از جمجمه به طور دائم برداشته می شود یا بعداً در طی یک عمل جراحی دوم بعد از تورم کاهش می یابد.

سایر روشهای مرتبط که ممکن است برای تشخیص اختلالات مغزی مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از: تصلب شرایین مغزی، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از مغز، الکتروانسفالوگرام (EEG)، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) مغز، توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) و اسکن X پرتوهای جمجمه.

جراحی کرانیوتومی چیست و در چه مواردی انجام می شود؟

چه موقع جراحی کرانیوتومی انجام می شود؟

دکتر آشوک مودا متخصص مغز و اعصابمی گوید: "در زمان بازگشت، تیم جراحی مغز و اعصاب عمدتا کرانیوتومی را برای جراحی تومور مغزی، ناهنجاری های شریانی و آنوریسم انجام می دهد." "اما، این نوع جراحی می تواند برای چندین مورد دیگر که بر مغز تأثیر می گذارند، استفاده شود."

انواع جراحی کرانیوتومی

کرانیوتومی دو طرفه مفصل

روش دو طرفه یک رویکرد پایه جمجمه سنتی است که برای هدف قرار دادن تومورهای دشوار به سمت جلوی مغز استفاده می شود. بر اساس این مفهوم است که برای از بین بردن استخوان اضافی از دستکاری غیرضروری از مغز ایمن تر است.

کرانیوتومی دو طرفه شامل ایجاد برش در پوست سر، در پشت خط مو و برداشتن استخوانی است که شکل کانتور مداری و پیشانی را تشکیل می دهد. این استخوان در پایان عمل جراحی جایگزین می شود. از بین بردن موقت این استخوان به جراحان این امکان را می دهد که در فضای بین و درست پشت چشم کار کنند، بدون اینکه مجبور به دستکاری غیرضروری مغز شوند.

كرانيوتومي دو طرفه مفصل بطور معمول براي آن دسته از تومورها استفاده مي شود كه به دليل تشخيص آناتومي تومور ، آسيب شناسي احتمالي تومور و يا اهداف جراحي ، از طريق روش هاي حداقل تهاجمي كانديداي قابل برداشتن نيستند.

انواع جراحی تومور مغزیتحت درمان با كرانيوتومی دو طرفه مفصلی شامل مننژيوما، استيزيونيوروبلاستوما و تومورهای بدخيم جمجمه است.

کرانیوتومی فوق العاده مداری فوقانی مداری "ابرو"

روش فوق اوربیتال (که اغلب به آن "کرانیوتومی ابرو" گفته می شود) روشی است که برای از بین بردن تومورهای مغزی استفاده می شود. در این روش متخصص و جراح مغز و اعصاب برش کوچکی را در ابرو ایجاد می کند تا به تومورهای جلوی مغز یا تومورهای هیپوفیز دسترسی پیدا کند. این رویکرد به جای جراحی آندوسکوپی اندوناز هنگامی استفاده می شود که تومور بسیار بزرگ یا نزدیک به اعصاب نوری یا شریان های حیاتی باشد.

از آنجا که این یک روش با حداقل تهاجمی است، ممکن است کرانیوتومی فوق العاده مداری "ابرو" ارائه دهد.
•    درد کمتر از کرانیوتومی باز
•    بهبودی سریعتر از کرانیوتومی باز
•    جای زخم حداقل

کرانیوتومی فوق اوربیتال ممکن است، بخشی از درمان کیست شکاف راتک، تومورهای پایه جمجمه و برخی از تومورهای هیپوفیز باشد.

کرانیوتومی "سوراخ کلید" یکپارچه سازی با سیست معامل سیگموئید

روش رترو-سیگموئید (که اغلب به آن "کرانیوتومی" "سوراخ کلید" گفته می شود) یک روش جراحی با حداقل تهاجم است که برای از بین بردن تومورهای مغزی انجام می شود. این روش امکان از بین بردن تومورهای پایه جمجمه را از طریق برش کوچک در پشت گوش فراهم می کند و امکان دسترسی به مخچه و ساقه مغز را ممکن می سازد.جراح و متخصص مغز و اعصابممکن است از این روش برای رسیدن به تومورهای خاص مانند مننژیوما و نوروم های صوتی (شوانوموم دهلیزی) استفاده کنند.

فواید کرانیوتومی "سوراخ کلید" شامل درد کمتری بعد از عمل نسبت به بعد از کرانیوتومی باز، زخم کمتر و بهبودی سریعتر است.
روش رترو-سیگموئید ممکن است برای جراحی تومور مغزیدر انواع زیر انجام شود:
•    نوروم آکوستیک (شوانوموم دهلیزی)
•    مننژیوما
•    تومورهای متاستاتیک مغز یا ستون فقرات
•    تومورهای پایه جمجمه

کرانیوتومی اربیتزیگوماتیک

روشاربیتزیگوماتیکیک رویکرد پایه جمجمه سنتی است که برای هدف قرار دادن تومورها و آنوریسم های دشوار استفاده می شود. بر اساس این مفهوم است که برای از بین بردن استخوان اضافی از دستکاری غیر ضروری از مغز ایمن تر است.

به طور معمول برای آن ضایعات که برای از بین بردن بیش از حد پیچیده و با روشهای کم تهاجمی بسیار پیچیده هستند، استفاده می شود.کرانیوتومی اربیتزیگوماتیک شامل ایجاد برش در پوست سر در پشت خط مو و خارج کردن استخوان است که شکل کانتور مدار و گونه را تشکیل می دهد. این استخوان در پایان عمل جراحی جایگزین می شود. از بین بردن موقت این استخوان به جراحان اجازه می دهد تا ضمن کاهش حداقل خسارت شدید به مغز، به قسمت های عمیق و دشوار مغز برسند.

تومورهای مغزی که ممکن است با روش اربیتوزگوماتیک درمان شوند، شامل کرانیوفارنژیوما، تومورهای هیپوفیز و مننژیوما هستند.

جراحی کرانیوتومی چیست و در چه مواردی انجام می شود؟

کرانیوتومی ترانسبرابینتین

ترانسبرابینتین روشی است که شامل ایجاد برش در پوست سر در پشت گوش، سپس برداشتن استخوان ماستوئید و برخی از استخوان گوش داخلی (به طور خا ، کانال های نیم دایره ای است که حاوی گیرنده هایی برای تعادل هستند). سپس جراح بدون خطر آسیب دیدگی شدید به مغز، تومور یا هرچه بیشتر تومور را پیدا کرده و از بین می برد.

نوروما آکوستیک (شوانوما وستیبولار) با استفاده از یکی از سه روش برای کرانیوتومی ترانسیرابینتین تحت درمان قرار می گیرد: سابوکیپیتال، روش ترانسبیرینتین و فسیل میانی.
وقتی شنوایی یا شنوایی مفیدی وجود نداشته باشد، رویکرد ترجمه ترانسپورین اغلب مورد توجه است. در طول کرانیوتومی ترانسبرابینتین، کانال های نیم دایره ای گوش برای دسترسی به تومور برداشته می شوند. کم شنوایی کامل در نتیجه از بین بردن کانال های نیم دایره رخ می دهد.

اگرچه شنوایی با استفاده از روش ترانسبیرینتین از بین می رود، اما ممکن است خطر آسیب دیدگی عصب صورت کاهش یابد.

دلایل روش کرانیوتومی

کرانیوتومی به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر انجام می شود، اما محدود به اینها نیست.
•    تشخیص، از بین بردن یا درمان تومورهای مغزی
•    قطع یا ترمیم آنوریسم
•    از بین بردن خون یا لخته شدن خون از رگ خونی نشت شده
•    از بین بردن ناهنجاری شریانی (AVM) یا پرداختن فیستول شریانی (AVF)
•    تخلیه آبسه مغزی که یک جیب آلوده به چرک است
•    ترمیم شکستگی جمجمه
•    ترمیم پارگی در غشای مغز (dura mater)
•    تسکین فشار در مغز (فشار داخل جمجمه) با از بین بردن نواحی آسیب دیده یا متورم مغز که ممکن است در اثر آسیب دیدگی یا سکته مغزی ایجاد شود
•    درمان صرع
•      کاشت دستگاه های تحریک کننده برای درمان اختلالات حرکتی مانند بیماری پارکینسون یا دیستونی (نوعی اختلال حرکتی)

ممکن است دلایل دیگری برای توصیه پزشک کرانیوتومی وجود داشته باشد.