بیوگرافی و تصاویر نگار جواهریان

نگار جواهریان (متولد ۲۲ دی ۱۳۶۱ در تهران) هنرپیشه سینما، تلویزیون و تئاتر ایران است. او در بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت جایزه سیمرغ بلورین در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم طلا و مس شد.

نگار جواهریان

زمینه فعالیت : سینما، تلویزیون و تئاتر
تولد : ۲۲ دی ۱۳۶۱- تهران
محل زندگی : تهران
ملیت : ایرانی
پیشه : هنرپیشه
سال های فعالیت : از ۱۳۸۰ تاکنون

نگار جواهریان (متولد ۲۲ دی ۱۳۶۱ در تهران) هنرپیشه سینما، تلویزیون و تئاتر ایران است. او در بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت جایزه سیمرغ بلورین در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم طلا و مس شد. وی در چهاردهمین جشن خانه سینما نیز برای فیلم طلا و مس تندیس بهترین بازیگر زن نقش اول را دریافت کرد. وی در فیلم کمپ ایکس ری (۲۰۱۴) یه جای كریستین استوارت حرف زده است.

هر وقت نگار جواهريان اسم بازيگري را مي آورد مي تواني يك برق ذوق زدگي را در نگاهش پيدا كني، همان برقي كه وادارش مي كند بدون پشتوانه ازسال 76 تا همين حالا به يك اتفاق در سينماي خودش فكر كند.

گفت وگو با نگار جواهريان

در عرصه بازيگري چه تعريفي براي نگار جواهريان قايل مي شويد؟
نگار جواهريان: اين سوال شايد شبيه اين باشد كه از من بپرسي چه شكلي هستم؛ اصولا تصويري كه آدم از خودش دارد كمي مخدوش است. انگار چشمم را ببندم و قيافه ام را تصور كنم، هميشه اين تصوير مخدوش است. اين تصوير همراه مي شود با خاطرات و مجموعه اي از نشانه ها، غم و شادي هايي كه در زندگي فرد تاثير گذاشته است. بنابراين راجع به كار هم اين طور است؛ من واقعا نمي توانم تعريفي از نگار جواهريان در بازيگري قايل شوم. اگر بخواهم تعريفي براي اين اسم و فاميل داشته باشم شفاف نيست چون با همه چيزهايي كه از كودكي تا الا ن همراهم بوده قاطي شده است.

به خصوص از 14-13سالگي كه من به مدرسه هنر و ادبيات كودكان و نوجوانان رفتم و اين حرفه را يادگرفتم. 15سالگي هم با رفتن روي سن تئاتر شهر كار حرفه اي خودم را شروع كردم. بنابراين همه اينها مثل يك فيلم از جلوي چشمم رد مي شود. فريم به فريم تمام اين سال ها جلوي چشمم مي آيد و نمي شود درباره آن يك جمله گفت.

در دو، سه سال گذشته با اينكه همان روند سابق را طي كرديد، بيشتر ديده شديد، به نظرتان چطور اين اتفاق افتاده است؟
بخشي از آن به شرايطي كه در اختيار شما قرار داده مي شود بر مي گردد در حالي كه من همان راه را مي روم. از سال 77 كه كارم را شروع كردم، تا الان همان راه را رفته ام؛ حساسيت هايم همان هاست كه بود، هدف و معيارهايم تغيير نكرده، لذت هايم همين طور؛ اما روزهايي پيش مي آيد كه به تو فرصت ديده شدن داده مي شود كه البته براي اين اتفاق بايد خيلي چيزها كنار هم قرار بگيرد.

مثلا نقشي در فيلمنامه اي به تو فرصت مي دهد كه هر آنچه آرام آرام در طي سال ها به دست آورده اي، كنار هم قرار بگيرد و اتفاق خوبي شكل بگيرد. هميشه در فيلمنامه ها نقش هايي هستند كه بايد ديده شوند؛ يعني همه عناصر فيلمنامه در جهتي است كه آن نقش ديده شود، بعد آن فيلمنامه به دست گروه و كارگرداني قرار بگيرد كه مسير تو را مي روند و بعد آن فيلم در زماني نمايش داده شود كه ديده بشود. شايد بايد برگرديم به طلا و مس. نقشي كه در طلا و مس بود، طوري بود كه اگر تو كمي كارت را بلد باشي و كار و هدفت جدي باشد، بايد بتواني از پسش بر بيايي و بايد ديده شوي. منظورم اين نيست كه بايد تشويق مي شد، ولي مي شد حدس زد كه پتانسيل ديده شدن را دارد. مي خواهم بگويم كه اتفاقا وقتي داشتم طلا و مس را در زمستان 87 بازي مي كردم، واقعا به اينها فكر نمي كردم. چون ساليان سال بود كه مشغول كار بودم و ديگر به اين فكر نمي كردم كه اين نقشي است كه قرار است با آن ديده شوم.

نمي گويم كه نااميد بودم، مي گویم كه من دارم راه خودم را مي روم و ديگر به نتيجه فكر نمي كنم. البته از خدايم بود كه ديده شود ولي اگر هم نشد من نمي توانم اين راه را ول كنم. حداقل از 13سالگي كه درگيرش شدم، ديگر نمي توانم فكر كنم روزي ولش مي كنم. بنابراين در زمان فيلمبرداري طلا و مس به اين فكر نمي كردم كه سال بعد قرار است اين فيلم در يك جو رقابتي نمايش داده شود و جايزه هم بگيرد، يا حتي تاثيرش روي تماشاگر ها چقدر خواهد بود. آن موقع درگير اين بودم كه ام.اس چيست، همسر يك روحاني بودن چه دغدغه هايي دارد و جايي براي فكر كردن به اين نتيجه ها نبود. بعد هم من عموما اين طور هستم كه در زمان كار خيلي به اين چيزها فكر نمي كنم چون مسير برايم مهم است البته نگراني هايم در لحظه بسيار زياد است.

حتما خيلي مهم نيست كه نقش اول را بازي كنيد؟
نه نيست. برايم در نقش اين مهم است كه درگيرم كند، حتي اگر يك سكانس يا يك پلان باشد. مثلا نقش رويا، نونهالي در خانه اي روي آب فقط دو سكانس بود ولي ببينيد چقدر اين نقش به يادماندني و تاثيرگذار بود. يك باري را در خودش دارد كه مي تواند تو را زير و رو كند. البته اين را هم نمي شود فراموش كرد كه در سينماي ما خيلي كم پيش مي آيد كه نقش هاي كوچك يك باري را جابه جا كنند. اين يك اتفاق خيلي ايده آل است. نقش هاي كوچك اين روزها براي ديده شدن نقش يك ساخته مي شوند. شايد براي همين است كه براي آدم ها نقش يك جذاب است، مسلما براي من هم هست ولي نه آنقدر كه بخواهم فقط آن را بازي كنم. خيلي وقت ها بوده كه نقش هاي كوتاه را در كنار نقش يك گذاشته ام و آن را ترجيح داده ام.

نگار جواهريان ستاره است يا قرار است ستاره بشود؟
ستاره يعني چه؟ من اگر بخواهم در سينماي بعد از انقلاب چند تا ستاره بشمارم، به نظرم يك نفر است و آن هديه تهراني است و من جز او به كس ديگري ستاره نمي گويم. دليلش هم اين است كه به نظرم ستاره يعني كسي كه نشود در هر ژانري از خبرهاي داغش گذشت؛ او يك آيكون است و لزوما فقط بازيگري نيست. به نظرم هديه تهراني يك ستاره است، چون حتي با اينكه چند سالي است كار نمي كند، اما هنوز خبرساز است و كارنامه كاري او هم بسيار درخشان است. او مي تواند تبديل به شمايلي شود كه حتي بعد از چند سال كار نكردن بتواند تيتر يك روزنامه ها شود. بازيگرها مي توانند زندگي خصوصي جذابي نداشته باشند، اما هر حركتي از ستاره بايد جذاب باشد. ستاره يعني اين. حالا بيا ستاره را از بازيگر جدا كنيم، يك بازيگر مي تواند هيچ كدام از اينها را نداشته باشد، چون بازيگري يك راه است. بنابراين من ستاره كه قطعا نيستم و فكر نمي كنم كه هيچ وقت هم بشوم. البته هرگز هم چنين چيزي در ذهن من نبوده است. ستاره بودن خيلي جذاب است اما من ستاره نيستم. من به چيزهاي ديگري فكر كرده ام. چيزهاي ديگري پارامتر من بوده است و آن راه ستاره شدن را نرفته ام.

اگر چنين هدفي داشتم بايد درباره آن فكر مي كردم و اصلا راهم عوض مي شد. تو زمانی نقشي را در فيلمي بازي مي كني كه مي داني ديده نمي شود ولي نقش درخشاني است.

نگار جواهریان بازیگر جوان سینما و تلویزیون است

اصلا سينماي ايران، قابليت ستاره پروري دارد؟
شايد نمي خواهد كه داشته باشد. شايد در عرصه هايي مثل فوتبال و سياست موقعيت ستاره شدن بيشتر باشد. به نظرم در سينما اين موقعيت نيست اما در سطح سينمايي خودمان بعد از انقلاب هديه تهراني را داريم و قبل از انقلاب فردين. البته اين مشكلات فقط از سينما ناشي نمي شود از بحث اعتقادي و فرهنگي بگير و…

خودتان را بازيگر تئاتر مي دانيد يا سينما يا اصلا تفكيك نمي كنيد و مي گوييد بازيگرهستيد؟
خود به خود كه تفكيك وجود دارد. بالاخره دو رسانه متفاوت است، ولي شايد من خودم را بازيگر مي دانم، با اينكه خودم در دلم وابستگي ديگري به تئاتر دارم، مثل بچه اي كه خانه پدري اش را دوست دارد. به نظرم تئاتر براي كساني كه از تئاتر شروع كرده اند احساس امنيت مي دهد. با اينكه در تئاتر بايد بيشتر از اين مايه بگذارم، هنوز به آن نقطه اي كه مي خواهم نرسيدم، نمي گويم در سينما رسيده ام، اما در تئاتر هنوز به آن پله اي كه براي خودم در نظر گرفته ام نرسيده ام. در تئاتر كارهاي ويژه اي هم دارم مثل «17 دي كجا بودي» كار اميركوهستاني، اما هنوز حسم ارضا نشده است.

شايد بتوان گفت در بين ديگر هم سن و سال هايتان پشتوانه اي در سينما نداشته ايد با اين وجود به آنچه خواسته اید رسيده ايد. با توجه به باند بازي و وجود مافياي سينمايي براي هم سن و سال هايتان كه شرايط شما را دارند اصلا بدون باج دادن راه پيشرفت وجود دارد؟

مخاطب عام كه از اين چيزها خبر ندارد ولي اين ماجرا يك نقطه امني براي من در تمام اين سال هاست. شايد براي همين باشد كه من نمي توانم بازيگري را ول كنم. اين نقطه امن است و اين خيلي سخت است، بايد در اين شرايط خيلي پوست كلفت بود. بايد خيلي خيلي عشق به اين كار وجود داشته باشد و روزبه روز مثل سنگي كه آب از روي آن رد مي شود و آن را تغيير مي دهد، توانايي پذيرش اين تغيير را داشته باشد. و در عين حال صبور هم بود، درست مثل سنگ. من خودم شايد دوست نداشته باشم بگويم كه در اين مساله مدعي هستم، اما مي توانم بگويم كه ديده ام و چنين شرايطي را هم تجربه كرده ام ولي اين بي پناهي از آدم چيزي مي سازد و در راهي كه مي رود كمك مي كند.

درست مثل بچه اي كه قرار است راه برود و بايد زمين بخورد. من با اطمينان مي گويم بدون هيچ كمك و پشتيباني، اما با عشق و ايمان و كار زياد مي شود جلو رفت و قطعا مي تواني روي يك نقطه خوب بايستي.

آن اتفاقي كه مي خواستيد در سينما برايتان افتاده است؟
جواب دادن به اين سوال خيلي سخت است. مثل اين است كه من از تو بپرسم به آن چيزي كه در زندگيت خواسته اي رسيده ای؟ درست مثل سوال اول مي گويم من اين راه را دوست دارم. همين جاده اي كه معلوم نيست انتهايش كجاست جايي در جاده، دشتی خوشگل مي بيني، بعد به خرابه مي رسي و تو نمي داني قرار است به كجا برسي. زندگي هم همين شكل است و تو نمي داني يك ماه بعد قرار است چه اتفاقي برايت بيفتد اما مهم، راه است و من اين راه را دوست دارم.

ازدواج نگار جواهریان و رامبد جوان

مراسم ازدواج رامبد جوان، مجری برنامه خندوانه و نگار جواهریان، بازیگر فیلم هایی چون طلا و مس و این جا بدون من، در کشور یونان برگزار شده است. چند سینماگر، از جمله حاضران در این مراسم بوده اند.

نگار جواهریان و رامبد جوان

فیلم شناسی نگار جواهریان

سینما

تصاویر نگار جواهریان

تصاویر نگار جواهریان

جدیدترین تصاویر نگار جواهریان بازیگر ایرانی

عکس های نگار جواهریان

تصاویر جدید نگار جواهریان

عکس های جدید نگار جواهریان

بیوگرافی نگار جواهریان

نگار جواهریان

منابع:

fa.wikipedia.org
pcparsi.com

بیوگرافی و گالری تصاویر

تصاویر بازیگران زن ایرانی

بیوگرافی بازیگران زن ایرانی